Badanie ultrasonograficzne jest nieinwazyjną metodą obrazowania narządów przy pomocy fal ultradźwiękowych, służącą do wykrywania strukturalnych zmian patologicznych w narządach. Badanie pozwala na ocenę struktury anatomicznej badanego narządu, jego kształtu, wielkości i położenia. Dzięki obrazowaniu przestrzennemu możliwa jest ocena badanego narządu w trzech płaszczyznach oraz jego dokładny pomiar. Badanie dopplerowskie umożliwiają ocenę unaczynienia badanego narządu, co jest bardzo pomocne w diagnostyce różnicowej zmiany. Badanie ultrasonograficzne jest badaniem bezpiecznym, może być wykonywane nawet kilka razy dziennie jeśli jest taka potrzeba (dotyczy to głównie pacjentów szpitalnych). Należy pamiętać, że jakość badania zależy od rodzaju aparatu ultrasonograficznego, przezierności tkanek pacjentka (grubości tkanki tłuszczowej), przygotowania do badania, ale przede wszystkim doświadczenia i umiejętności lekarza przeprowadzającego badanie.
Badanie narządów powierzchownych (tarczyca, ślinianki, powierzchowne węzły chłonne):
Badanie narządów jamy brzusznej (wątroba, nerki, trzustka, śledziona, przestrzeń około-aortalna):
Badanie miednicy małej – przez powłoki brzuszne:
Badanie miednicy małej (ginekologiczne) – przez pochwę:
USG piersi:
Ryzyko populacyjne choroby genetycznej u płodu wynosi ok 3-4%. W związku z tym każdej ciężarnej proponujemy test przesiewowy w I trymestrze ciąży dla trzech najczęściej występujących chorób genetycznych: Zespołu Downa
(Trisomia 21), Zespołu Edwardsa (Trisomia 18), Zespołu Patau (Trisomia 13)
Czynniki podwyższające ryzyko wystąpienia choroby genetycznej u dziecka powyżej ryzyka populacyjnego:
Czynniki ryzyka choroby genetycznej płodu stwierdzane w aktualnej ciąży:
Pacjentki z podwyższonej grupy ryzyka choroby genetycznej wiedzące o tym przed ciążą lub po wykonanych badaniach przesiewowy w aktualnej ciąży powinny zasięgnąć opinii genetyka, celem właściwego ustalenia etapów diagnostyki prenatalnej. Pacjentki z grupy podwyższonego ryzyka powinny mieć zaproponowaną diagnostykę inwazyjną, dzięki której można określić kariotyp płodu lub dokonać szczegółowej analizy DNA płodu w kierunku mikrodelecji pod warunkiem, że wiemy czego szukamy. Przyszłością jest analiza płodowego DNA krążącego w krwi matki. Jest go bardzo nie wiele w krwi matki i procedura jego izolacji jest trudna
i kosztowna. Jeśli wynik badania genetycznego lub wada strukturalna płodu źle rokuje i określa się ją jako ciężką i nieuleczalną chorobę to według prawa ( Dz.U. Nr 139, poz.646, art. 4a.1 z dn.30.08.1996) rodzice mogą podjąć decyzję co do dalszych losów ciąży.
To ograniczone wewnątrzmaciczne wzrastanie płodu (IUGR-intrauterine growth restriction)
Rozpoznawane jest gdy, szacowana masa płodu lub obwód brzucha jest poniżej 10 percentyla, a ciężka hipotrofia gdy w/w wartości są poniżej 3 percentyla w przypadku wcześniej prawidłowo wzrastającego płodu. Wielkość płodu ocenia się w badaniu ultrasonograficznym wykonując pomiary biometryczne.
Następnie z siatek centylowych dla płodu odczytuje się wartość wagi i obwodu brzucha. Po tak wykonanej analizie badania ultrasonograficznego można jedynie stwierdzić, że płód jest za mały do wieku ciążowego.
Konieczna jest ocena ilości płynu owodniowego, przepływu w tętnicy pępowinowej i tętnicach macicznych. Powtórzenie badania za 14-21 dni daje odpowiedź na temat wzrastania płodu i jego dobrostanu.
Szacuje się że w grupie płodów „za małych” ok. 50% stanowią tzw. płodu konstytucjonalnie małe, co jest często związane ze wzrostem i typem budowy matki, grupą etniczną.
Płody z ograniczonym wzrastaniem wewnątrzmacicznym można więc podzielić na 3 grupy:
płody konstytucjonalnie małe
płody z ograniczonym wzrastaniem zależnym od funkcjonowania łożyska
płody z ograniczonym wzrastaniem niezależnym od funkcjonowania łożyska (np. strukturalne
lub chromosomalne choroby płodu, wrodzone błędy metaboliczne u płodu, infekcje płodu)
Czynniki matczyne zaburzające transport łożyskowy substancji odżywczych do płodu:
Stany chorobowe matki zaburzające implantację łożyska (prawidłowe jego powstanie i funkcjonowanie):
Objawy w I trymestrze zwiększające ryzyko IUGR:
Postępowanie:
To zmniejszona produkcja hormonów tarczycy przez organizm matki
Przyczyną może być autoimmunologiczne zapalenie tarczycy lub niedostateczna ilości dostarczanego jodu do organizmu. Dla prawidłowego rozwoju płodu jest ważna optymalna ilość hormonów tarczycy w krwi matki. Przez pierwsze 10-12 tyg.c. tarczyca płodu nie produkuje hormonów. W tym czasie płód korzysta
z hormonów wyprodukowanych przez matkę a w przypadku leczenia z lewotyroksyny zażywanej przez nią. Dopiero po tym czasie zaczyna funkcjonować jego tarczyca stopniowo zwiększająca produkcję hormonów, jednak do końca ciąży płód korzysta również z hormonów matki.
Grupa podwyższonego ryzyka chorób tarczycy:
Badaniem diagnostycznym jest poziom TSH w krwi, który powinien być poniżej 2,5mIU/ml.W przypadku wartości wyższych konieczne jest wykonanie dalszych badań biochemicznych, USG tarczycy i wizyta
u endokrynologa celem ustalenia dalszego leczenia. Subkliniczna i jawna niedoczynność tarczycy zwiększa ryzyko powikłań ciążowych takich jak zagrażające poronienie, przedwczesne odklejenie łożyska, przedwczesny poród.
Profilaktyka:
Zobacz jeszcze: USG tarczycy
Występuje u 6-8% kobiet ciężarnych w Polsce. Stanowi poważne zagrożenie dla matki i płodu.
Prawidłowa wartość ciśnienia tętniczego krwi to poniżej 140/90mmHg, każda wartość wyższa jest wskazaniem do ścisłego monitorowania ciśnienia oraz wykonania badań dodatkowych. Jeśli podwyższone ciśnienie pojawia się przed 20 tyg.c. to najczęściej jest to nierozpoznane nadciśnienie przewlekłe, natomiast pojawienie się podwyższonych wartości ciśnienia tętniczego krwi po 20 tyg.c. jest nadciśnieniem wywołanym przez ciążę. Oba stany wymagają leczenia i regularnych pomiarów ciśnienia w ciąży,
różnica polega na tym, że nadciśnienie przewlekłe będzie się utrzymywało po zakończeniu ciąży i połogu,
a nadciśnienie indukowane ciążą ustąpi, ale może pojawić się w kolejnej ciąży. Częstym powikłaniem nadciśnienia ciążowego jest hipotrofia płodu czyli ograniczone jego wewnątrzmaciczne wzrastanie.
Jest to zespół objawów chorobowych pojawiający się po 20 tyg. ciąży, jak również w okresie porodu
lub połogu. Charakteryzuje się wartościami ciśnienia tętniczego krwi powyżej 140/90 mm Hg,
oraz towarzyszącym białkomoczem (czyli utratą białka) i /lub objawami dodatkowymi, takimi jak: ból głowy, ból w nadbrzuszu, zaburzenia ostrości widzenia, nudności, wymioty. Mogą też wystąpić zmiany
w badaniach laboratoryjnych w postaci anemii hemolitycznej, małopłytkowości i podwyższonych aktywności enzymów wątrobowych. Zespół takich zaburzeń ma swoją nazwę HELLP. Ciężki stan przedrzucawkowy nie ustępujący po leczeniu farmakologicznym jest wskazaniem do zakończenia ciąży bez względu na czas jej trwania. Tylko zakończenie ciąży, czyli usunięcie przyczyny gwarantuje całkowite i skuteczne wyleczenie matki. Ciężki stan przedrzucawkowy jest również zagrożeniem dla płodu- ponieważ wysokie ciśnienie krwi
u matki może spowodować niedotlenienie płodu, a nawet jego zgon wewnątrzmaciczny.
Częstym powikłaniem stanu przedrzucawkowego jest przedwczesne odklejenie łożyska.
Jest to napad drgawek i/lub śpiączki u ciężarnej lub położnicy, u której rozpoznano wcześniej stan przedrzucawkowy lub nadciśnienie tętnicze. Stan ten jest wskazaniem do natychmiastowego zakończenia ciąży. Występuje u około 1% pacjentek ze stanem przedrzucawkowym (1 na 1600 ciąż).
Czynniki ryzyka wystąpienia nadciśnienia ciążowego:
Opieka prenatalna nad pacjentką z grupy podwyższonego ryzyka wystąpienia nadciśnienia ciążowego:
To stan nietolerancji węglowodanów prowadzący do hiperglikemii o różnym nasileniu, który pojawia się lub zostaje po raz pierwszy rozpoznany w czasie ciąży.
W celu wykrycia cukrzycy ciążowej wykonujemy test diagnostyczny z 75mg glukozy (OGTT), w którym oznacza się glukozę na czczo, po pierwszej godzinie i po 2-giej godzinie w krwi żylnej. Wynik prawidłowy- glukoza po 1 godzinie <10mmol/l, a po 2 godzinach <8,5 mmol/l. Cukrzyca ciążowa występuje u ok. 3-5% ciężarnych i jest najczęstszym powikłaniem metabolicznym ciąży. Większość pacjentek z cukrzycą w ciąży wymaga jedynie leczenia dietą oraz kontroli glikemii. Zachowanie prawidłowego profilu glikemii zmniejsza do minimum ryzyko powikłań u płodu
i matki.
Czynniki ryzyka wystąpienia cukrzycy:
U matek z cukrzycą ciężarnych 2-3 krotnie częściej występuje nadciśnienie tętnicze. Częściej występują zakażeń dróg moczowych, może wystąpić wielowodzie, o 60% rośnie ryzyko rozwoju cukrzycy typu 2, zwiększa się ryzyko wystąpienia cukrzycy ciężarnych w kolejnych ciążach, dlatego pacjentki powinny informować lekarza o takim powikłaniu. W kolejnej ciąży test obciążenia glukozą wykonujemy wtedy
w I trymestrze ciąży.
Zaburzenie wewnątrzmacicznego wzrastania płodu (może wystąpić makrosomia, czyli zbyt duża masa płodu) 2-3 razy częściej występują porody przedwczesne zwiększa się odsetek zgonów wewnątrzmacicznych
w przypadku nieprawidłowych poziomów glukozy i ciał ketonowych.
Częstsze problemy oddechowe po urodzeniu skłonność do hipoglikemii (zbyt małego stężenia glukozy
we krwi). poporodowa żółtaczka może być bardziej nasilona skłonność do obniżenia stężenia wapnia we krwi skłonność do nadmiernego zagęszczenia krwi (tzw. policytemii) następstwa odległe dla dzieci – jako młodzi dorośli częściej są otyli i mają nietolerancję glukozy lub cukrzycę.
Przede wszystkim pacjentka wymaga opieki diabetologa specjalizującego się w leczeniu cukrzycy ciążowej. Leczenie to w głównej mierze odpowiednia dieta i kontrola glikemii oraz poziomu ciał ketonowych.
Jeśli zmiana diety, częstotliwości posiłków nie pomaga to konieczne jest włączenie insuliny na okres trwania ciąży.
Po porodzie zwykle szybko powraca prawidłowa tolerancja glukozy. W zależności od stosowanych dawek insuliny pod koniec ciąży pacjentka otrzymuje zalecenie nie stosowania insuliny lub redukcji dawki o 50%.
Po 6 tygodniach od porodu u każdej pacjentki, która miała cukrzycę ciążową należy wykonać test obciążenia 75 g glukozy.
Czasami ciąża jest powikłana różnymi schorzeniami matki lub płodu, albo zagrożona poronieniem,
czy porodem przedwczesnym. Problemy te ściśle łączą się ze sobą. W przypadku występowania objawów zagrażającego poronienia, czy porodu przedwczesnego staramy się znaleźć przyczynę takiego stanu
i niejednokrotnie okazuję się, że jest to jakaś choroba matki lub płodu. Czasami nie udaje się ustalić przyczyny i pozostaje wtedy leczenie objawowe takie, które umożliwi kontynuację ciąży, a po 24 tyg.c. przygotuje dziecko do wcześniejszych narodzin jeśli leczenie podtrzymujące ciążę nie byłoby skuteczne.
Najważniejsza zatem jest profilaktyka, tak by niepotrzebnie nie narażać siebie i maleństwa na powikłania. Dlatego ważne jest wykonywanie proponowanych przez lekarza badań dodatkowych oraz regularne korzystanie z wizyt w trakcie ciąży. Jeśli pojawią się jakieś problemy to lekarz prowadzący zleca dalszą diagnostykę w zależności od zgłaszanych objawów czy nieprawidłowości stwierdzonych
w przeprowadzonym badaniu fizykalnym. W gabinetach Specjalistycznych Volumed dysponujemy pełnym zakresem badań laboratoryjnych i mikrobiologicznych oraz wysokospecjalistyczną diagnostyką ultrasonograficzną. Mamy możliwość wspólnie z endokrynologiem opieki nad ciążą powikłaną cukrzycą
czy chorobami tarczycy. Czasami jednak dalsza diagnostyka i leczenie musi być przeprowadzone
w oddziale patologii ciąży. W przypadku ciąży patologicznej o wizytach kontrolnych decyduje lekarz
w zależności od stanu klinicznego pacjentki lub jej dziecka.
Najczęściej występujące schorzenia u matki to:
Najczęstsze patologie u płodu to:
Pacjentka powinna zgłosić się na pierwszą wizytę po stwierdzeniu braku miesiączki. Najważniejszy okres w rozwoju płodu związany z organogenezą przypada na pierwsze 10 tyg. c.
Zlecenia badań dodatkowych zgodnie z zaleceniami Polskiego Towarzystwa Ginekologicznego Badania laboratoryjne wykonywane w I trymestrze ciąży: grupa krwi, morfologia, glukoza we krwi, TSH, OWA, Hbs, HCV, HIV, Toxoplazmoza IgG, IgM, Cytomegalia IgG, IgM, różyczka IgG (jeśli brak informacji co do odporności pacjentki). Badanie cytologiczne szyjki macicy.
Każda wizyta obejmuje:
Między 11 a 13+6 tyg.c – diagnostyka genetyczna nieinwazyjna polegająca na wykonaniu badania USG
z oceną markerów genetycznych oraz badania z krwi matki-tzw. testu PAPP-A z analizą komputerową ryzyka wystąpienia wady genetycznej u płodu zgodnie w zasadami Fetal Medicine Foundation
oraz Polskiego Towarzystwa Ginekologicznego.
Każda wizyta obejmuje:
Badanie ultrasonograficzne uwzględniające ocenę markerów genetycznych, budowę anatomiczną płodu
z położniczym, przesiewowym badaniem serca płodu, obrazowaniem przestrzennym 3/4D, badaniem dopplerowskim tętnic macicznych u matki.
Każda wizyta obejmuje:
Badanie ultrasonograficzne oceniające wzrastanie płodu, jego dobrostan oraz narządy, które mogły ulec zmianie na skutek różnych procesów (np. infekcyjnych, późno ujawniających się nieprawidłowości funkcjonowania przewodu pokarmowego lub dróg moczowych, skutków chorób przewlekłych matki
np. nadciśnienia, cukrzycy).
Pacjentka powinna zgłosić się na pierwszą wizytę po stwierdzeniu braku miesiączki.
Najważniejszy okres w rozwoju płodu związany z organogenezą przypada na pierwsze 10 tyg. c.
Badania laboratoryjne wykonywane w I trymestrze ciąży: grupa krwi, morfologia, glukoza we krwi, TSH, OWA, Hbs, HCV, HIV, Toksoplazmoza IgG, IgM, Cytomegalia IgG, IgM, różyczka IgG (jeśli brak informacji co do odporności pacjentki), mocz ogólny. Badanie cytologiczne szyjki macicy.
Każda wizyta obejmuje:
Diagnostyka genetyczna nieinwazyjna polegająca na wykonaniu badania USG z oceną markerów genetycznych oraz badania z krwi matki-tzw. testu PAPPA z analizą komputerową ryzyka wystąpienia wady genetycznej u płodu zgodnie w zasadami Fetal Medicine Foundation oraz Polskiego Towarzystwa Ginekologicznego.
Każda wizyta obejmuje:
Badanie ultrasonograficzne uwzględniające ocenę markerów genetycznych, budowę anatomiczną płodu z położniczym, przesiewowym badaniem serca płodu, obrazowaniem przestrzennym 3/4D, badaniem dopplerowskim tętnic macicznych u matki.
Każda wizyta obejmuje:
wywiad dotyczący minionego okresu trwania ciąży
pomiar ciśnienia tętniczego, masy ciała pacjentki
badanie ginekologiczne oceniające narząd rodny (wielkość macicy, stan szyjki macicy)
badanie USG celem oceny dobrostanu płodu
ustalenie kolejnych badań kontrolnych: morfologia, badanie ogólne moczu, przeciwciała anty-Rh u kobiet Rh(-), powtórne badania OWA, HBS, HIV między 35-37 tyg.c.-wymaz z pochwy i okolicy odbytu w kierunku paciorkowców B-hemolizujących oraz badanie czystości pochwy
Badanie ultrasonograficzne oceniające wzrastanie płodu, jego dobrostan oraz narządy, które mogły ulec zmianie na skutek różnych procesów (np. infekcyjnych, późno ujawniających się nieprawidłowości funkcjonowania przewodu pokarmowego lub dróg moczowych, skutków chorób przewlekłych matki
np. nadciśnienia, cukrzycy).
Konsultacje w zakresie położnictwa:
Światowa Organizacja Zdrowia zdefiniowała niepłodność jako niemożność zajścia w ciążę po 12 miesiącach regularnego współżycia bez stosowania metod zapobiegania ciąży. Należy pamiętać, że po 35 roku życia
u kobiety rozpoznaje się niepłodność już po 6 m-cach starań. Wiąże się to z drastycznym zmniejszaniem się potencjału reprodukcyjnego wraz z wiekiem kobiety.
Przyczyny niepłodności są zróżnicowane i dzielimy je na:
W przypadku podejrzewania takiego problemu możemy zaproponować: – ocenę wydolności jajników -badania hormonalne, ultrasonograficzne monitorowanie owulacji – wykluczenie przyczyn infekcyjnych- wymazy w pochwy i kanału szyjki macicy w kierunku bakterii, grzybów, Clamydii, Ureaplazm, Mykoplazm – oceną jamy macicy i drożności jajowodów metodami: Air-sono polegającą na kontrastowaniu powietrzem soli fizjologicznej, które nadaje biały obraz ultrasonograficzny jamy macicy i światła jajowodów).
HyCoSy za pomocą kontrastu Exem foam (nowoczesny, bezpieczny, kontrast do oceny drożności jajowodów, umożliwiający przeprowadzenie badania – także w technikach trójwymiarowych).
W przypadku stwierdzenia jako przyczyny -zaburzeń hormonalnych, proponujemy w pierwszej kolejności leczenie hormonalne przyczynowe (hiperprolaktynemia, subkliniczna niedoczynność tarczycy),
jeśli problem dotyczy głownie owulacji to hormonalne wspomaganie owulacji. W przypadku stwierdzenia jako przyczyny niepłodności innych problemów udzielimy Ci informacji i skierujemy do dalszego leczenia.
Jesteśmy zabiegane, ciągle nie mamy czasu dla siebie, ale nie zapominajmy o profilaktyce ginekologicznej. Najbardziej ryzykowny okres w życiu kobiety to czas po urodzeniu ostatniego dziecka, do momentu pojawienia się pierwszych objawów zaburzeń hormonalnych związanych z menopauzą. Czasami to kilka lub kilkanaście lat, w trakcie których pacjentki bez dolegliwości, regularnie miesiączkujące „nie mają czasu”
na wizytę ginekologiczną .
Zachęcamy Panie do znalezienia czasu na swoje zdrowie, aby potem nie żałować straconego czasu, którego nie można już cofnąć.
W trakcie kompleksowej wizyty ginekologicznej proponujemy:
W Polsce co roku diagnozę „rak szyjki macicy” słyszy ponad 3300 kobiet, połowa z nich umiera.
Najczęściej występuje u kobiet pomiędzy 35. a 59. rokiem życia.
Przebieg choroby jest podstępny w stadium bezobjawowym trwa 5-10 lat. Potem występują objawy kliniczne.
Objawy raka szyjki macicy:
Badaniem profilaktycznym w kierunku raka szyjki macicy jest konwencjonalna cytologia szyjki macicy, badanie niebolesne, niedrogie lub droższe badanie poprawiające jakość ocenianych komórek -cytologia jednowarstwowa (systemThinPrep® ) z możliwością identyfikacji wirusów HPV typu onkogennego.
Przed rakiem szyjki macicy może Cię ochronić szczepionka.
To kolejny nowotwór kobiet, którego rozwój niestety bywa bezobjawowy w pierwszych etapach. U ponad 70% chorych rozpoznawany jest w II-III-IV stopniu klinicznego zaawansowania. Stąd zaledwie ok. 30% chorych z zaawansowanym rakiem jajnika przeżywa 5 lat od chwili rozpoznania choroby.
Kiedy wykryty jest w I stopniu klinicznego zaawansowania i odpowiednio leczony – 80% kobiet ma szansę przeżycia 5 lat i więcej.
Rak jajnika występuje w dwóch przedziałach czasowych: u bardzo młodych kobiet -dwudziestoparoletnich- drugi szczyt zachorowań przypada na wiek 50-59 lat. Czujność powinny wzbudzić tzw. wczesne objawy,
które jeśli występują, są bardzo podstępne i często manifestują się dolegliwościami ze strony przewodu pokarmowego lub całego obszaru jamy brzusznej.
Zaliczamy do nich:
Każdy guz jajnika wymaga obserwacji. Guzy, które na podstawie badania ultrasonograficznego oceniamy jako łagodne możemy próbować leczyć zachowawczo i obserwować (torbiele proste). Guzy podejrzane
w badaniu ultrasonograficznym wymagają dalszej diagnostyki i leczenia operacyjnego. Dopiero wycięcie guza jajnika i jego ocena histopatologiczna jest postawieniem rozpoznania -czy zmiana była łagodna,
czy złośliwa. Badaniem profilaktycznym w kierunku raka jajnika jest badanie ultrasonograficzne narządu rodnego. Można go uzupełnić badaniem z krwi -test ROMA w przypadku stwierdzenia guza (torbieli)
w obrębie jajników.
Rak piersi to najczęstszy nowotwór u kobiet. Zagrożenie rośnie wraz z wiekiem, szczególnie po menopauzie.
Czynniki ryzyka wystąpienia raka piersi:
Wczesne wykrycie raka piersi i leczenie daje coraz to lepsze efekty. Do istotnych czynników wykrywania zmian w piersi należy SAMOBADANIE kobiet, okresowe badanie piersi przez lekarza ginekologa
oraz okresowe badania obrazowe (USG piersi oraz mammografia ).
Schemat zalecanych badań profilaktycznych w kierunku raka piersi Kobiety po 20 rż samobadanie piersi
co miesiąc, badanie piersi przez lekarza 1x w roku Kobiety po 30 rż USG piersi 1x w roku Kobiety po 40-50 rż USG lub mammografia 1x w roku Kobiety po 50 rż mammografia 1x w roku Pamiętajmy, że same możemy wybadać guzek w piersi jeśli jest on wielkości ok.10 mm przy regularnym badaniu piersi. Jeśli robimy to sporadycznie to czułość metody spada i najczęściej wykrywane są guzy ok. 20 mm. USG, czy mammografia wykrywają nowotwory piersi już od średnicy 3 mm! Jeśli nowotwór piersi ma średnicę do 20mm
to generalnie leczenie rokuje dobrze. Oczywiście zależy to jeszcze od typu komórek nowotworowych
w guzie.
Rak trzonu macicy występuje dużo rzadziej , leczenie jest skuteczne i stosunkowo wcześnie pojawiają się objawy kliniczne w postaci nieprawidłowych krwawień w okresie menopauzy. Badaniem profilaktycznym jest USG narządu rodnego 1 raz w roku.
piersi 23%, jelita grubego 10%, płuca 9%, trzonu macicy 7%, jajnika 5%, szyjki macicy 4%, pozostałe nowotwory stanowią 42 proc. zachorowań. Największym zabójcą kobiet okazał się w 2010 r. rak płuca (15 proc.), a następnie rak piersi (13 proc.)
W 2010 r. Krajowy Rejestr Nowotworów podał, w przypadku kobiet największy problem to rak:
piersi 23%, jelita grubego 10%, płuca 9%, trzonu macicy 7%, jajnika 5%, szyjki macicy 4%, pozostałe nowotwory stanowią 42 proc. zachorowań. Największym zabójcą kobiet okazał się w 2010 r. rak płuca (15 proc.), a następnie rak piersi (13 proc.). W 12 proc. przypadków przyczyną śmierci był rak jelita grubego,
w 6 proc. – rak jajnika, w 5 proc. – rak trzustki, także w 5 proc. – rak żołądka, w 4 proc. – rak szyjki macicy.
Za kolejne przypadki zgonu (po 3 proc.) odpowiadają raki mózgu, trzonu macicy oraz białaczki.
Pozostałe 31 proc. zgonów spowodowały inne nowotwory.
Menopauza to kolejny etap w życiu kobiety, związany z wygasaniem czynności hormonalnej jajników. Moment wystąpienia menopauzy jest różny dla różnych kobiet.
Dla statystycznej Polki przypada on na wiek 50-51 lat.
W tym wieku najczęściej pojawia się krwawienie miesiączkowe po raz ostatni.
Jeśli upłynie rok od ostatniej miesiączki to możemy powiedzieć, że kobieta jest w okresie menopauzy.
Okres okołomenopauzalny wiąże się z:
Nie znaczy to, że wszystkie te objawy muszą wystąpić, część z nich pojawi się dopiero w menopauzie.
Jeśli objawy zgłaszane są jednoznacznie z przyczyn hormonalnych -po przeprowadzonej diagnostyce proponujemy leczenie. Jest ono omawiane z pacjentką i w zależności od jej decyzji może to być leczenie hormonalne lub leczenie fitoestrogenami występującymi w preparatach na bazie soi. Jeśli pacjentka nie życzy sobie takiego leczenia, informujemy o profilaktyce osteoporozy, konieczności suplementacji wapnia
i witaminy D3.
Na to pytanie pacjentka sama musi znaleźć odpowiedź. Fakty medyczne wskazują na korzyści w postaci profilaktyki osteoporozy. Estrogeny dostarczane w terapii, zdecydowanie redukują nieprzyjemne objawy związane z menopauzą, poprawiają skórę, trofikę śluzówek, zwłaszcza pochwy i cewki moczowej. Stosowanie terapii hormonalnej do 5 lat nie wpływa istotnie na zwiększenie ryzyka raka piersi – pod warunkiem, że nie ma innych czynników ryzyka. Wydaje się więc, że korzyść z leczenia przewyższa ryzyko.
Kobiety które pracują, są aktywne społecznie powinny rozważyć możliwość leczenia, które zdecydowanie poprawi im komfort życia. Oczywiście w trakcie leczenia muszą się poddawać regularnym badaniom profilaktycznym.
Może więc warto zaryzykować i nie bać się hormonów „jak ognia” w zamian za dobre samopoczucie. Leczenie hormonalne w okresie około menopauzalnym to jednak nie wszystko.
Musimy pamiętać, że nie tylko zaczyna nam brakować hormonów płciowych. Może również pojawić się problem z tarczycą, nietolerancją glukozy. Powinnyśmy zmienić styl życia, zwracać uwagę na spożywane produkty i zwiększyć aktywność fizyczną.
Najważniejsze dla kobiety planującej ciążę jest rozpoczęcie zażywania kwasu foliowego 3 miesiące przed planowaną koncepcją. Właściwy poziom folianów w organizmie kobiety w momencie zapłodnienia jest najlepszą profilaktyką wielu wad płodu (głównie centralnego systemu nerwowego i serca). Kwas foliowy bierze udział również w procesach wytwarzania łożyska oraz w pewnych szlakach układu krzepnięcia
u matki. Należy pamiętać, że dieta dorosłego człowieka pokrywa zaledwie 50 % dobowego zapotrzebowania na kwas foliowy.
Można go znaleźć w :
Nasz organizm nie umie wyprodukować kwasu foliowego. Dlatego też powinnaś sięgąć po syntetyczne preparaty kwasu foliowego, które są przyswajalne w 100%.
Cytologia z wykorzystaniem systemu ThinPrep® (cytologia jednowarstwowa) to większe możliwości diagnostyczne, poprawa jakości materiału cytologicznego, zmniejszenie ilości obrazów nieprawidłowych. Zestaw do wykonania cytologii jednowarstwowej umożliwia jednoczesne wykonanie testu na obecność wirusa HPV oraz dowolnego testu z panelu UroGin.
Komórki pobierane są w taki sam sposób, jak w cytologii konwencjonalnej. Nie ma żadnego dodatkowego dyskomfortu dla pacjentki. Następnie, zamiast rozprowadzenia materiału na szkiełku, pobrane komórki zostają przeniesione do pojemnika zawierającego odpowiedni płyn utrwalający. Taka procedura pozwala przygotować większą liczbę komórek do dalszej analizy oraz uzyskać lepszą ich jakość do oceny mikroskopowej.
Zastosowanie metod genetycznych opartych na technice Real-Time PCR stanowi przełom w zakresie czułości i dokładności wykonywanych oznaczeń. Przewagą testu molekularnego nad badaniami immunologicznymi jest bardzo szybkie wykrycie infekcji niezależnie od czasu, w którym nastąpiło zakażenie. Metody genetyczne stały się szczególnie użyteczne w przypadku tych mikroorganizmów,
których standardowa hodowla w laboratorium mikrobiologicznym jest niemożliwa.
Objawy takie jak: pieczenie podczas oddawania moczu, upławy, owrzodzenia czy wysypka na narządach płciowych to sygnał mogący świadczyć o infekcji układu moczowo-płciowego. Nieleczone infekcje mogą prowadzić do poważnych chorób układu rozrodczego, w tym bezpłodności oraz stanowią znaczne zagrożenie dla zdrowia kobiety w ciąży i prawidłowego rozwoju płodu. 9 najczęstszych zakażeń układu moczowo-płciowego można diagnozować wykonując pojedyncze badania lub w różnie nazwanych zestawach.
To drobnoustroje z pogranicza bakterii i wirusów. Clamydia są jedną z najważniejszych zapalnych przyczyn bezpłodności. Szacuje się że ok. 40% populacji jest ich nosicielem. Chlamydia mogą powodować zapalenie narządów miednicy mniejszej, prowadzące do bezpłodności i ciąży pozamacicznej. U zakażonego podczas porodu dziecka może rozwinąć się zapalenie spojówek (nieleczone może doprowadzić do zmian bliznowatych a nawet utraty wzroku) oraz zapalenie płuc. Zakażenie Mykoplazmą i Ureaplasmą może powodować poronienia, przedwczesne porody, niską masę urodzeniową noworodka.
U dziecka zakażonego podczas porodu może rozwinąć się zapalenie płuc oraz dysplazja oskrzelowo-płucna.
To wirus brodawczaka ludzkiego. Istnieje ok. 100 typów tego wirusa. Zostały one podzielona na dwie grupy: wysoko-onkogenne typy wirusa HPV (16, 18, 31, 33, 35, 52, 58, 67), nisko-onkogenne typy wirusa HPV ( 6, 11, 13, 30, 32, 34, 39, 40, 42, 43, 44, 45, 51, 53, 54, 55, 56, 57, 59, 61, 62, 64, 66, 68, 69).
Objawy infekcji zależą od typu wirusa :
Wirusy o niskim potencjale onkogennym powodują zmiany łagodne, określanych jako kłykciny kończyste.
Wirusy o wysokim potencjałem onkogennym najczęściej prowadzą do rozwoju raka szyjki macicy (ponad 90%). Odpowiedzialne są one również za powstawanie raka odbytu, sromu, prącia, pochwy oraz wielu typów raka jamy ustnej, gardła i krtani.
Wskazania do wykonania testu HPV:
To wirus opryszczki Istnieją 2 typy wirusa: Typ I-opryszczka wargowa, typ II-opryszczka narządów płciowych , nazwy wskazują na najczęstszą lokalizację wirusów, ale mogą one występować również odwrotnie.
Pierwotne zmiany na skórze pojawiają się zazwyczaj w ciągu 4-7 dni od kontaktu płciowego z zakażoną osobą. Właściwe objawy chorobowe poprzedza zwykle bolesny świąd tej okolicy oraz zaczerwienienie. Następnym etapem rozwoju choroby jest powstanie małych bolesnych pęcherzyków, które pękając tworzą powierzchniowe owrzodzenia z czerwoną obwódką, zlewające się. Owrzodzenia pozostają na skórze około 10 dni. Po tym czasie goją się, pozostawiając po sobie niewielkie blizny. Oprócz zmian skórnych infekcja wirusem HSV może być również przyczyną ogólnego osłabienia, podwyższonej temperatury oraz trudności
w oddawaniu moczu. Najbardziej bolesne są pierwszorazowe objawy. Infekcja ma tendencje do nawrotów. Objawy często pojawiają się po stosunku płciowym, dużym wysiłku fizycznym, w czasie miesiączki. Opryszczce nawrotowej nie towarzyszą objawy ogólnoustrojowe, może mieć ona postać nerwobóli krzyżowych lub zmian skórnych na pośladkach i tylnej powierzchni ud oraz w okolicy odbytu.
Wady wrodzone układu krążenia to 1/3 wszystkich wad. Częstość występowania wad wrodzonych serca: – Noworodki 8:1000 – Płody 24:1000 Około 35% płodów z wadami serca ma aberracje chromosomowe. Spośród dzieci z wadą serca około 3 na 1000 wymaga leczenia w pierwszych dniach życia
(ok. 1000 noworodków na rok w RP). Ryzyko wystąpienia wady serca u potomstwa rodziców z wrodzoną wadą serca wynosi 5 – 10%
Stwierdzenie wady serca u płodu pozwala na zaplanowanie właściwej opieki prenatalnej, miejsca i czasu porodu tak aby stworzyć optymalne warunki do udzielenia pomocy dziecku po urodzeniu.
Wczesne wykrycie stenozy aortalnej umożliwia leczenie wewnątrzmaciczne.
W trakcie badania genetycznego do I trymestru oceniamy przezierności karkową, która może być poszerzona również z powodu wady serca u płodu, nie tylko z przyczyn genetycznych. Dodatkowo ocenia się przepływ przez zastawkę trójdzielną, wielkości serca (średnica serca ok. 5-7mm), osi serca
oraz przepływ w przewodzie żylnym. Jest to pierwsza przesiewowa ocena w kierunku wady serca płodu.
Zasadniczo badanie to wykonuje się w czasie badania genetycznego (anatomicznego) wykonywanego
w II trymestrze ciąży między 18-22 tyg.c. (średnica serca ok. 20 mm)
Oceny serca można dokonać również w późniejszym okresie trwania ciąży, ale wtedy czułość badania jest niższa, ponieważ interpretacja obrazu serca po 30 tygodniu ciąży jest trudna technicznie – ze względu na rozwój żeber i tkanki podskórnej płodu i w dużej mierze zależy od ułożenia płodu w trakcie badania,
ilości płynu owodniowego, przezierności tkanek matki.
Jest to badanie ultrasonograficzne, w którym szczegółowo oceniamy serce płodu i wykonujemy badanie dopplerowskie naczyń płodowych w celu określenia wydolności układu krążenia. Badanie zawiera również pomiary biometryczne płodu i jego przesiewową ocenę anatomiczną co powoduje wydłużenie czasu badania do ok. 30-40 min. Układ krążenia płodu działa inaczej niż u dziecka po urodzeniu, czy osoby dorosłej.
Tylko lekarze zajmujący się specyfiką tego okresu życia mogą właściwie zinterpretować wynik badania. Dlatego badanie to powinno być wykonane przez lekarza z odpowiednim doświadczeniem
i umiejętnościami potwierdzonymi przyznaniem Certyfikatu Skriningowego Badania Serca Płodu Sekcji Echokardiografii i Kardiologii Prenatalnej Polskiego Towarzystwa Ultrasonograficznego. W naszej firmie dwie osoby posiadają takie uprawnienia.
1. W przypadku podejrzewania nieprawidłowości serca płodu:
2. Inne wskazania – płodowe:
3. Inne wskazania- matczyne:
4. Inne wskazania – rodzinne:
Volumed Gabinety Specjalistyczne współpracuje z Zakładem Diagnostyki i Profilaktyki Wad Wrodzonych Centrum Zdrowia Matki Polki w Łodzi (prof. M.Respondek-Liberska) oraz z Pracownią Echokardiografii Płodu Centrum Medycznego Ujastek w Krakowie (dr n. med. Beata Radzymińska -Chruściel).
Sprawdź również: Ogólnopolski Rejestr Patologii Kardiologicznych u Płodów .
REKOMENDACJE POLSKIEGO TOWARZYSTWA GINEKOLOGICZNEGO
DOTYCZĄCE POSTĘPOWANIA W ZAKRESIE DIAGNOSTYKI PRENATALNEJ
Badania biochemiczne to test podwójny oceniający wartości białka PAPP-A i hormonu łożyska β-HCG.
Badanie jest wykonywanie z krwi matki w posiadanym przez nas aparacie do badań biochemicznych Delfia X-press. Dzięki temu wyniki PAPP-A i β-HCG możemy mieć za godzinę od pobrania krwi i to wyróżnia nas spośród innych dużych laboratoriów. Gwarantujemy rzetelność wyników.
Uczestniczymy w międzynarodowym badaniu prowadzonym przez Randox Laboratories Limited,
które monitoruje nasze wyniki. Unikamy transportu surowicy w przeciwieństwie do innych firm, oferujących takie badania, które korzystają z dużych centralnych laboratoriów, często odległych o setki kilometrów. Nieprawidłowe warunki transportu i przechowywania próbki krwi mogą spowodować destabilizację białek, która fałszuje wyniki. Na podstawie badania ultrasonograficznego i wartości PAPP-A oraz β-HCG liczone jest ryzyko wystąpienia najczęstszych chorób genetycznych, czyli zespołu Downa, Edwardsa, Patu. Do kalkulacji tego ryzyka wykorzystywany jest specjalny program komputerowy, posiadający akredytację Fetal Medicin Fundation. W Gabinetach Specjalistycznych VOLUMED kalkulację ryzyka wykonujemy programem ViewPoint firmy General Electric.
Ultradźwięki wykorzystywane w badaniach położniczych są bezpieczne dla płodu, dlatego należy wykonywać tyle badań ile trzeba w konkretnym przypadku. W ciąży fizjologicznej zalecane są przez Polskie Towarzystwo Ginekologiczne 3 badania:
Badanie ultrasonograficzne genetyczne wykonywane w I trymetrze ciąży ocenia markery genetyczne,
czyli takie elementy w budowie dziecka, których występowanie zwiększa ryzyko choroby genetycznej. Najważniejszym markerem genetycznym jest przezierności fałdu karkowego -NT(grubość tkanki podskórnej
w okolicy karku płodu). Do dodatkowych markerów genetycznych należą: kość nosowa, przepływ krwi przez zastawkę trójdzielną oraz przepływ krwi w przewodzie żylnym u płodu. Dodatkowo ocenia się budowę anatomiczną płodu (głowę, ciągłość powłok brzucha, kręgosłup , wielkość i oś serca oraz obraz 4 jam serca, obecność żołądka, pęcherza moczowego, kończyny płodu) oraz jego wielkość mierząc długość od czubka głowy do końca tułowia. Bardzo ważne jest właściwe ustalenie wieku ciążowego w I trymestrze.
Czasami w przypadku zaburzeń miesiączkowania, chorób matki -owulacja może być w innym momencie trwania cyklu niż standardowy 14 dzień. W przypadku rozbieżności wieku płodu według ostatniej miesiączki
w stosunku do wieku płodu według USG, stwierdzonej na tym etapie ciąży, należy przyjąć za termin spodziewanego porodu datę wyliczoną przez aparat USG i posługiwać się nią do końca ciąży.
Właściwe datowanie ciąży pozwala na uniknięcie wielu sytuacji stresowych w późniejszym okresie trwania ciąży.
Badanie ultrasonograficzne genetyczne wykonywane w II trymetrze ciąży to badanie anatomiczne płodu
wraz z oceną markerów genetyczne typowych dla II trymestru ciąży (szerokość fałdu karkowego, długość kości nosowej, profil twarzy, rozstaw gałek ocznych, powiększenie języka, wada serca, nieprawidłowy przebieg tętnicy podobojczykowej prawej -ARSA, poszerzenie miedniczek nerkowych u płodu-pielektazje, skrócenie kości długich, szerokość komór bocznych mózgu, hiperechogeniczne jelita, nieprawidłowości
stóp i dłoni). Ocenę budowy anatomicznej płodu oraz pomiary biometryczne wykonuje się w pewnych standardowych płaszczyznach zgodnie z wytycznymi PTG. Badanie zawiera również przesiewową ocenę serca płodu, która jest wystarczająca dla pacjentek z grupy niskiego ryzyka wystąpienia wady serca u płodu.
Badanie zawiera także ocenę indeksu płynu owodniowego, przepływu w tętnicy pępowinowej i tętnicach macicznych (w wybranych przypadkach), celem oceny wydolności łożyska. W przypadku pacjentek,
które nie wykonały badania prenatalnego w I trymestrze, lub wynik tego badania był w grupie średniego,
bądź wysokiego ryzyka -zalecanym okresem na wykonanie badanie w II trymestrze jest 16-19 tyg.c.
Wtedy w przypadku stwierdzenia podwyższonego ryzyka genetycznego można wykonać amniopunkcję
i zakończyć diagnostykę genetyczną płodu przed 23 tyg.c.
Badanie ultrasonograficzne w III trymestrze ciąży, czyli ok 30 tyg. c. wykonujemy po to, by ocenić tempo wzrastania płodu i jego dobrostan, ilość płynu owodniowego oraz łożysko. Kompleksowa ocena budowy anatomicznej płodu na tym etapie ciąży jest już niemożliwa, dlatego badanie jest tylko uzupełnieniem wcześniej wykonanych badań. Oceniamy w nim struktury mózgoczaszki, serce, nerki, wątrobę i pęcherz moczowy. Te narządy jesteśmy w stanie zobaczyć, pod warunkiem korzystnego ułożenia się płodu
do badania. Badanie w tym okresie ciąży pozwala wyłonić grupę pacjentek o podwyższonym ryzyku wystąpienia hypotrfii płodu, czyli zahamowania lub ograniczonego wzrastania wewnątrzmacicznego. Niektóre wady strukturalne manifestują się dopiero w III trymestrze (niedrożność przewodu pokarmowego, zwężenia dróg moczowych, łagodniejsze postacie zwężenia łuku aorty czy zastawki aortalnej i płucnej). Czasami w tym okresie pojawiają się objawy związane z infekcją wrodzoną płodu, niewydolnością łożyska, czy chorobą matki (cukrzyca, nadciśnienie). Do objawów tych należą: zmiany czynnościowe w sercu (powiększenie i/lub przerost mięśnia sercowego, niedomykalność zastawek, płyn w worku osierdziowym), nieprawidłowa ilość płynu owodniowego, wodogłowie wewnętrzne, zwapnienia w wątrobie płodu,
czy mózgu oraz nieprawidłowe badanie dopplerowskie płodu.
Obrazowanie przestrzenne ułatwia ocenę głowy, profilu twarzy, ocenę serca, kręgosłupa, detaliczną ocenę kończyn. Jest badaniem precyzyjnym, ponieważ uzyskujemy przekroje w trzech płaszczyznach i szybszym, ponieważ nie musimy uzyskiwać tych płaszczyzn odrębnie, co niekiedy wiąże się z koniecznością zmiany pozycji pacjentki. Obrazowanie 3D to statyczna analiza przestrzenna badanej struktury w trzech płaszczyznach, z wykorzystaniem różnych typów renderowania, które pozwalają lepiej zobaczyć: powierzchnię, kości, albo struktury płynowe. Obrazowanie 4D to dynamiczna analiza przestrzenna badanej struktury, głównie wykorzystujemy go do oceny zachowań płodu, detalicznej oceny kończyn
oraz przestrzennej rejestracji pracy serca płodu. Obraz przestrzenny jest również bardziej zrozumiały
dla rodziców, co pozwala na budowanie szczególnej więzi z nienarodzonym dzieckiem.
Pacjentki, które zgłaszają się już po I trymestrze, albo obawiają się ryzyka powikłań związanych
z amniopunkcją zachęcamy do skorzystania z testu NIFTY.
Test NIFTY-jest nowoczesną metodą, w której bada się DNA płodu (nazywane cffDNA) krążące w krwi matki metodą sekwencjonowania DNA. Potrzebne są do tego specjalne urządzenia do izolowania cffDNA. Pobraną próbkę krwi wysyłamy do współpracującego z nami wysokospecjalistycznego laboratorium.
W przypadku grupy niskiego ryzyka dla Zespołu Downa, Edwardsa, Patu możemy w 99,7% potwierdzić,
że płód nie jest chory na te trisomie. Natomiast w przypadku grupy wysokiego ryzyka mamy 0,3% szansy,
że dziecko może być zdrowe. W przypadku decyzji rodziców o zakończeniu ciąży konieczne jest wykonanie amniopunkcji i oznaczenie kariotypu, po to by można zgodnie z wymogami prawa postawić rozpoznanie choroby genetycznej płodu.
To badania umożliwiające ocenę stanu zdrowia dziecka. Dzielimy je na diagnostykę nieinwazyjną i inwazyjną.
Diagnostyka prenatalna nieinwazyjna to badanie ultrasonograficzne genetyczne wykonywane w I trymetrze ciąży, czyli między 11a 14 tyg. c. oraz badania biochemiczne z krwi matki. Badanie ultrasonograficzne ocenia markery genetyczne, czyli takie elementy w budowie dziecka, których występowanie zwiększa ryzyko choroby genetycznej. Najważniejszym markerem genetycznym jest przezierność fałdu karkowego -NT(grubość tkanki podskórnej w okolicy karku płodu). Do dodatkowych markerów genetycznych należą: kość nosowa, przepływ krwi przez zastawkę trójdzielną oraz przepływ krwi w przewodzie żylnym u płodu. Badania biochemiczne to test podwójny oceniający wartości białka PAPP-A i hormonu łożyska Free β-HCG. Na podstawie badania ultrasonograficznego i wartości PAPP-A oraz β-HCG liczone jest ryzyko wystąpienia najczęstszych chorób genetycznych, czyli zespołu Downa, Edwardsa, Patu. Jeśli wynik ryzyka mieści się w grupie niskiego ryzyka (1:1000 lub niższe) to możemy w ok 95 % powiedzieć, że dziecko nie jest nosicielem wymienionych wcześniej trisomii. Kalkulacji prawdopodobieństwa wystąpienia wad genetycznych, dokonuje się specjalizowanym programem komputerowym, posiadającym odpowiednie algorytmy opracowane w FMF. VOLUMED dysponuje takim programem (ViewPoint firmy General Electric) oraz kadrą lekarzy posiadającą wiedzę potwierdzoną odpowiednią aktualną licencją FMF. W przypadku grupy średniego ryzyka najczęściej decydujemy o powtórzeniu badania w II trymestrze, ale wcześniej tj. między 16-18tyg.c.-takie badanie pozwala nam na ocenę markerów genetycznych charakterystycznych dla II trym.c., a w przypadku dalszych wątpliwości istnieje możliwość wykonania amniopunkcji genetycznej (można ją poprzedzić testem genetycznym NIFTY już od 12tyg.c.). W przypadku grupy wysokiego ryzyka po diagnostyce I trymestru (w Polsce to ryzyko 1:300 lub wyższe), proponujemy pacjentkom dalszą diagnostykę inwazyjną, czyli amniopunkcję i ocenę kariotypu płodu.
TWIERDZENIE GRUPY WYSOKIEGO RYZYKA W PRZESIEWOWYM TEŚCIE NIE JEST JEDNOZNACZNE Z ROZPOZNANIEM CHOROBY GENETYCZNEJ U PŁODU – KONIECZNE JEST OZNACZENIE KARIOTYPU
Diagnostyka prenatalna inwazyjna polega na pobraniu do badania wód płodowych (amniopunkcja) lub kosmków trofoblastu (biopsja kosmówki) celem oceny genetycznej komórek dziecka. Po badaniu genetycznym uzyskuje się kariotyp, który może być prawidłowy, lub nieprawidłowy i jest to wtedy podstawa do rozpoznana choroby genetycznej płodu. Procedury te są jednak obarczone ok.0,5- 1% ryzykiem poronienia. Korzyść musi więc przewyższać ryzyko. Dlatego jako badanie przesiewowe wykonuje się diagnostykę nieinwazyjną (USG genetyczne i badania biochemiczne), a dopiero w przypadku podwyższonego ryzyka wyliczonego na podstawie badania USG i testu podwójnego, kwalifikuje się pacjentkę do diagnostyki inwazyjnej.
W takiej sytuacji można zrobić badanie prenatalne genetyczne w II trymestrze czyli między 16-22 tyg. ciąży Kiedyś wykonywało się badanie z krwi tak zwany test potrójny (B-HCG,alfa-Fetoproteina, estriol) jednak ze względu na niską czułość tej metody nie jest ona obecnie polecana. Pacjentki, które zgłaszają się już po I trymestrze, albo obawiają się ryzyka powikłań związanego z amniopunkcją mogą skorzystać z testu NIFTY. Jest to nowoczesna metoda, w której bada się DNA (nazywane cffDNA) płodu krążące w krwi matki metodą sekwencjonowania DNA. Ze względu na to, że jest go niewiele i potrzebne są specjalne urządzenia do izolowania cffDNA, pobrana próbkę krwi wysyłamy do współpracującego z nami wysokospecjalistycznego laboratorium. W przypadku grupy niskiego ryzyka dla Zespołu Downa, Edwardsa, Patu możemy w 99,7% potwierdzić, że dziecko jest zdrowe. Natomiast w przypadku grupy wysokiego ryzyka mamy 0,3% szansy, że dziecko może być zdrowe, dlatego w tych przypadka celem postawienia rozpoznania konieczne jest potwierdzenie wyniku amniopunkcją i oznaczeniem kariotypu.
ZAPOZNAJ SIE Z BROSZURA BOX
Badanie ultrasonograficzne genetyczne w II trymestrze ciąży obejmuje ocenę budowy anatomicznej płodu z uwzględnieniem markerów genetycznych (pewnych szczegółów w budowie) charakterystycznych dla II trymestru ciąży. Na podstawie tych markerów ocenia się ryzyko wystąpienia wady genetycznej. Podstawową korzyścią wynikającą z badania USG w II trymestrze jest ocena budowy anatomicznej płodu. Stwierdzenie nieprawidłowości w jego budowie daje szansę na: • diagnostykę różnych schorzeń jeszcze przed narodzinami dziecka • leczenie wewnątrzmaciczne (pewnego rodzaju zaburzenia rytmu serca, stenoza zastawki aortalnej, wodogłowie, zastawka cewki moczowej, przepuklina oponowo-rdzeniowa, przepuklina przeponowa) • pozwala na wybór właściwego szpitala położniczego mającego odpowiednie zaplecze neonatologiczne dzięki czemu dziecko po porodzie może otrzymać natychmiast fachową pomoc i leczenie
Każda kobieta musi do takiej wizyty dojrzeć emocjonalnie. Badanie ginekologiczne wkracza w strefę intymności pacjentki, a „legendy” krążące o tym badaniu niejednokrotnie utrudniają podjęcie decyzji.
Jeśli dziewczynka miesiączkuje regularnie, a miesiączki nie są dla niej kłopotliwe oraz nie towarzyszy im anemia, czy uciążliwy ból, można z pierwszą wizytą poczekać do momentu podjęcia decyzji przez sama pacjentkę. Zalecamy pierwszą, profilaktyczną wizytę ginekologiczną przed rozpoczęciem współżycia.
Konsultacja „pierwsza wizyta ginekologiczna” obejmuje:
W przypadku kobiet które nie rozpoczęły współżycia badanie odbywa się przez odbyt lub pochwę zależy to od budowy anatomicznej pacjentki oraz jej decyzji. Również badanie ultrasonograficzne ginekologiczne może być wykonane przez odbyt lub pochwę. Bardzo ważna jest współpraca z pacjentką w trakcie badania.
W każdej chwili w przypadku nieprzyjemnych dolegliwości zgłaszanych przez pacjentkę można od badania odstąpić lub zmienić jego formę. Tak naprawdę to nic strasznego, kiedyś musi być ten pierwszy raz. Pacjentka może wybrać lekarza według swoich preferencji.Chcesz zarezerwować termin wizyty?